Outback Adventures

6 januari 2015 - Richmond, Australië

Hier zijn we dan weer, live vanuit bruisend Richmond, waar altijd van alles gebeurd en we zo hard werken dat de tijd vliegt!

Oke, dat waren allemaal leugens. Richmond bruist niet, er gebeurd echt helemaal niks en het is de afgelopen weken echt leeggelopen door de feestdagen. We werken wel heel veel dus de tijd gaat redelijk snel, nog maar 1 maand te gaan!

Richmond in Queensland dus, waarin we werkzaam zijn in de Mud Hut. Toen we aankwamen zijn we ingewerkt door de twee Duitse meisjes die er toen nog waren, Nicole en Melanie. ZIj hebben ons laten zien hoe alles werkt, na 5 dagen gingen zij weg en was het our time to shine. De Mud Hut bestaat uit een bar, restaurant, Bottle-O (Gall&Gall zeg maar), gokfaciliteiten en 12 motel units. De manager heet Ravi, en de assistant manager is Ash. Zij komen allebei uit Sri Lanka en zijn zo ongeveer de minst capable managers of all time, maar daarover later meer. Onze werkzaamheden bestaan uit schoonmaken, bardiensten, keukendiensten en wat tuinieren. Het was best even wennen om hier achter de bar te staan omdat het dialect hier echt anders is. Waar de mensen in Brisbane nog redelijk normaal Engels praatten, hadden we hier in het begin echt wel even moeite om te begrijpen wat mensen bedoelen. Voorbeelden zijn: een flesje bier is een stubbie, een blikje is een tin en ze doen hier niet aan kratten bier maar aan 'cartons' of slabs, en ze hebben 24 verschillende namen voor bierglazen. We zijn er ook nog steeds niet achter of als mensen zeggen ‘How you going’ dat een daadwerkelijke vraag is, of gewoon een begroeting. Oplossing: we zijn het zelf ook gaan zeggen. If you can’t beat them, join them!

Het schoonmaken is voornamelijk de bar en het restaurant, en eventuele kamers die in gebruik zijn. De keukendiensten zijn vrij makkelijk want alles behalve de steak gaat in de frituurpan. We zijn nu dus echt Chef Frituur & Magnetron! Het gekke is dat de locals het eten ook nog echt prima vinden, terwijl wij dromen van lekkere salades, kazen, sushi, en eigenlijk vrijwel alles wat niet uit de frituur komt. En we zitten bij elk kookprogramma zo ongeveer kwijlend voor de tv? Misschien zijn we toch een beetje verwend…?

Het gokgedrag van de gemiddelde Australiër is ook nog wel even de moeite van het vermelden waard. Een voor ons bijzonder verschijnsel, namelijk een stuk op 5 tv’s aan de muur met een constante flow van paarden- en hondenraces en een soort lotto. Gokken gaat hier vaak niet met een paar dollar tegelijk, maar gewoon per 20/30/50 per keer. Soms winnen ze veel, maar veel vaker verliezen ze alles! Ze vinden het zo leuk dat er wordt gezegd dat Australiers nog zouden wedden welke kakkerlak het snelst tegen de muur omhoog kruipt.

We willen natuurlijk deze bijzondere ervaring zo goed mogelijk met jullie delen, dus hierbij ook een beeld van hoe Richmond er nu eigenlijk uitziet. Er zijn 4 straten (we hebben vandaag even geteld) en daartussen een stuk of 5 verbindingsweggetjes. 400 Inwoners dus, waarvan minstens de helft voor de feestdagen naar familie aan de kust is gegaan. Het dorp ligt op 6 uur rijden van de stad Townsville en we hebben 2 pubs, 2 winkels, een bank, een zwembad, een bieb (yes!) en een postkantoor. Het dorp zelf is erg klein, maar de gemeente Richmond beslaat ongeveer 26.000 km2, de grootte van Belgie. Ja, welcome to Australia!

Onze timing om hier te komen was wederom briljant, het is hier namelijk zomer. En zomer in Far North Queensland betekent hitte. Ongeveer 35-45 graden, elke dag. In het begin was het wennen (en afzien) maar we zijn er inmiddels helemaal aan gewend en hebben het zelfs koud als het maar 25 graden is. Het is hier enorm droog, het heeft namelijk al een jaar of 4 niet fatsoenlijk geregend. Dit heeft vervelende gevolgen voor de bevolking hier, die afhankelijk is van vee. Richmond is omringd door ranches (cattle stations), die echt enorm groot zijn en duizenden koeien hebben. Omdat het niet regent, is er niet genoeg gras en moeten de koeien extra voer krijgen. Dit kan niet iedereen betalen, en dus moeten veel mensen hun koeien afmaken. Als je nagaat dat veel stations al meer dan 3 generaties teruggaan, heeft dit voor veel mensen grote financiële gevolgen. Er staat hier best wel veel over in de krant en men is er veel mee bezig. Gelukkig heeft het de afgelopen weken meer geregend dan de afgelopen twee jaar bij elkaar, dus dat is in ieder geval goed nieuws.

Dan de inwoners, voor 50% geldt: denk cowboy, en je hebt het. Spijkerbroek, overhemd (paar maten te groot) verweerde cowboy hoed en schoenen en BINGO. Zo zien ze er echt uit. Best grappig hoor, we dachten dat dat alleen op tv zo was. Niet dus! De andere 50% heeft amper tanden en is redelijk zwaar aan de alcohol of andere verdovende middelen. Ze teren op de zak van de overheid en dat geld kom vervolgens lekker bij de Mud Hut terecht. Zo zien we regelmatig mensen die een dag of 3 niet gegeten hebben, maar wel hun dagelijkse portie alcohol komen halen. Iets met liquid lunch?

De meeste mensen zijn allemaal best aardig, vinden ons maar wat interessant en willen weten waar we vandaan komen en wat we doen etc. We hebben een aantal vaste gasten, en er is 1 man die voor ons kerstpakket heeft gezorgd namelijk 2 flessen bubbels. Verder is ie wel een keer van z’n stoel gevallen en dachten we dat ie dood was. Paniek alom, toen we gingen kijken of het goed ging vroeg ie doodsimpel om een nieuw biertje. De locals zijn vaak dus ook wel een tikkeltje gek. In het begin konden we niet zo goed begrijpen waarom, maar inmiddels hebben we het door. Als je in de middle of nowhere zit, waar niks te doen is en het bloedheet is, dan ga je wel naar de pub. Elke dag. Om een uur of 10 ‘s ochtends. Ik bedoel, wat moet je anders?

Naast 7 dagen in de week werken, doen we ook nog wel wat leuke dingen. We hebben een aantal mensen leren kennen waar we zo nu en dan wat leuks mee doen en een biertje drinken. Daarnaast is 1 van die mensen helikopterpiloot en (je voelt ‘m al aankomen) heeft hij ons meegenomen voor een vluchtje! Echt heel gaaf, en toen zagen we pas goed hoe groots en wijds de Outback is. Het is moeilijk voor te stellen en uit te leggen hoeveel NIKS er is. Als we de straat uitlopen, eindigt het in zandvlakte met hier en daar een boom. Hetzelfde geldt voor de andere straat. En de andere, en de andere. Elke weg eindigt in een vlakte. You can’t wrap your brain around it.

Juist omdat Richmond zo inie minie is, is het bizar dat iedereen alles met de auto doet. De supermarkt 40 meter verderop? Dan moeten we toch echt wel met de auto. Zo ook onze manager, ‘s werelds meest luie persoon ooit. Hij komt ‘s middags om voor ons lunch te maken, gaat zo snel mogelijk weer weg en weet ‘s avonds net genoeg energie op te brengen om de frituurpan aan te zetten. Officieel opent de keuken om 6 uur, maar als hij er om half 7 nog niet is staan wij nergens van te kijken. Zij zijn hier allebei al meer dan een jaar, maar het fenomeen bestellen hebben ze nog niet onder de knie. Het grappige is dat zij ons hiervoor om advies vragen. Like we know? We hebben nu dus ook al een week of 2 een half lege “Gall&Gall” en hebben niet het idee alsof hier bijzonder snel verandering in gaat komen.

Nog vier weken in Richmond, en we tellen absoluut de dagen af. Waarschijnlijk worden we op zondag 1 februari losgelaten en mogen we weg! Zo hebben we genoeg agrarische dagen, zodat we lekker nog een jaartje in dit prachtige land mogen blijven. De planning is om eerst een paar dagen te chillen op Magnetic Island en daarna Brisbane een weekend onveilig te maken. We moeten echt even uitrazen na 3 maanden rust, reinheid en regelmaat. Daarna vervolgen we de reis naar Tasmania, het enige eiland van Australie dat ook een eigen staat is. Zie het maar als Texel, maar dan 2 keer zo groot als Nederland. Daar gaan we op zoek naar een baantje, in de hoop er een maand of 3 te blijven en ondertussen het eiland te bekijken. We hebben ontzettend veel goede verhalen gehoord, en het schijnt op Nieuw Zeeland te lijken. Aangezien we het daar enorm naar ons zin hadden, kunnen we niet wachten!

Tot de volgende blog!

Kusjes en liefs,
Anna en Marleen

ps. We hebben een paar foto's opgeslagen van hoe het er hier uitziet!

Foto’s

5 Reacties

  1. Truus en frans:
    6 januari 2015
    Lieve Marleen geniet er toch maar van ook al is het een rare plek om te bivakkeren met allemaal aparte mensen om je heen.Op naar het volgende avontuur volgende maand,heel veel groeten van Frans en Truus
  2. Frans:
    6 januari 2015
    Koop maar een dikke jas als jullie naar Tasmanië reizen. Het klimaat zal er echt wel anders zijn, geen kou vatten daar, als jullie überhaupt nog weten wat dat inhoudt!
    Nog even doorzetten! Samen kunnen jullie het wel, de attractie van Richmond.
  3. Jan en Annelies:
    6 januari 2015
    Dames wat een leuk verslag, we zijn weer helemaal op de hoogte. De beste wensen voor 2015, dat het maar weer een avontuurlijk en reislustig jaar mag worden.
    Nog effe volhouden en op naar een nieuwe bestemming! Lieve groet JenA
  4. Adrie:
    7 januari 2015
    Lieve meiden .Wat leuk om weer wat van jullie te horen . En wat goed van jullie om het op zo'n plek toch vol te houden . Maar een nieuw jaar Dus nieuwe kansen . En weer plannen genoeg lezen wij. Geniet weer van jullie mooie avonturen . Lieve groet uit Brakel .
    Toon en Adrie
  5. Huub:
    8 januari 2015
    Wauw. Mooi blog!

    Komt over als een pittige maar waardevolle ervaring wel. Life. Nice to see the two of you are wrapping your heads around it! ;)

    Succes met de laatste loodjes and much love!