Bye bye New Zealand, hello Australia!

Jongens! Wat vliegt de tijd!
De vorige keer dat we schreven waren we bijna op het zuidelijkste punt van het zuidereiland, en inmiddels zijn we al in Mildura, Australie!

Ja, Nieuw Zeeland was echt ontzettend tof. Echt een land wat zo'n beetje alles heeft. Fantastische natuur, de beste kofffie's, schattige dorpjes, de meest blauwe meren, de inwoners (kiwi's) zijn super vriendelijk en behulpzaam, natuuurlijk smaken de wijntjes hier extra goed en zijn ze hier lekker bourgondisch. Kortom echt een land waar wij ons prima thuisvoelen.

Naast al het bovenstaande kun je in Nieuw Zeeland ook goed terecht kan voor je adrenaline-kick! Want in Queenstown hebben we letterlijk en figuurlijk een van onze hoogtepunten beleefd; skydiven! Op deze prachtige dag met een strakblauwe lucht maakten wij de keus om vrijwillig uit een vliegtuig te springen op zo'n 3600 meter. En wat was het onzettend gaaf!! We werden in een prachtig pakkie gehesen, goed vastgesnoerd aan onze instructeur en zaten daardoor een kwartier lekker close in het vliegtuig. Toen we echt al super hoog waren werd ons verteld dat we halverwege waren, WAT?! Toen kregen we toch een beetje zenuwen. Maar op het moment dat die vliegtuigdeur open ging, waren die helemaal verdwenen! Natuurlijk blijft het een gek gevoel dat je even uit een vliegtuig hangt, terwijl je instructeur nog in het vliegtuig zit. Maar dan val je en heb je een 45 seconden vrije val. Onbeschrijfelijk vet! Daarna zweef je rustig met je parachute over een fantastisch landschap. Eenmaal geland ervaar je een enorme adrenaline-kick, en was er maar 1 uitspraak: nog een keer!! Helaas zijn dit dure grapjes, dus moeten we weer eventjes sparen voordat de volgende sprong gemaakt kan worden. (Tenzij jullie ons massaal sponseren, dan zijn wij uiteraard bereid om nog een keer te springen).
Verder is Queenstown een bruisende stad die aanvoelt als een dorp. Goed nachtleven, prachtige omgeving, heerlijke sfeer. Kortom, daar wilden we liever niet weg! Helaas is that the life of a backpacker en ging onze reis verder.

We hebben onze weg vervolgd langs de oostkust van het zuidereiland, waar we op verschillende plekken zijn gestopt. Allemaal op zijn eigen manier erg bijzonder.
Zeker Dunedin, met zijn Otago Peninsula, was erg mooi! Hier zijn we als ware toeristen op een wildlifetour zijn geweest. Gewapend met verrekijkers, windjacks (geleend uiteraard), een busje vol met 40 (of zelfs 50?) plussers en 2 leuke tourguides hebben we albatrossen (en heul veul andere vogels), zeehonden, zeeleeuwen en pinguins gespot! Allemaal in het wild, dus erg bijzonder! Waar de gemiddelde tourganger behoorlijk los ging bij de albatrossen en lepelaars, waren wij vooral dolenthousiast bij de pinguins. Zeker bij Marleen een absolute favoriet, en heel wat anders dan de pinguinpakken met carnaval!
Verder hebben We de bierbrouwerij van Dunedin van wat dichterbij bekeken en hebben we de rondleiding, precies zoals het hoort, afgesloten met een proeverij. In een half uur proeven wat je wilt, dat kunnen wij maar al te goed!

Ook Christchurch was een bijzondere plek, de stad die al ontzettend lang geteisterd wordt door aardbevingen. Waar in 2011 de laatste echt grote plaatsvond, maar waar nog steeds regelmatig naschokken zijn. Hier hebben we ons een dagje in verdiept door naar het Quake museum te gaan. Hier tegenover zit een soort onoverdekt winkelcentrum waar winkels zijn gebouwd in containers. Aangezien er in 2010 en 2011 zoveel is verwoest in deze stad staat er veel leeg en moeten er veel gebouwen gesloopt worden. Je ziet dan dus ook overal hijskranen, bouwvakkers en steigers. Erg indrukwekkend, zeker omdat je leert dat eigenlijk elk moment weer een aardbeving kan plaatsvinden met veel impact. Heftig!

Inmiddels al weer bijna op het noordereiland aangekomen zijn we nog in Kaikoura gestopt. Een dorpje wat vrijwel alleen maar draait om tours. En aangezien Nieuw Zeeland onze zakken best wel snel leegschud wilden wij dit bezoekje een beetje lowbudget houden. Dus zijn we op de fiets gestapt en hebben we een zeehonden kolonie bezocht en daar een goeie wandeling gemaakt (jaja, wandelen blijft gratisssss) langs de prachtige kustlijn. We waanden ons bijna alleen op de wereld en hebben hier dan ook met volle teugen van genoten. Na onszelf beloond te hebben met een overheerlijke vissoep van een foodtruck weten we 100% zeker dat dit vele malen beter was dan op een boot stappen met alle andere toeristen.

Dit was helaas onze laatste belevins op het zuidereiland, wat een droomplek! Met moeite en een klein beetje tegenzin zijn we weer op de ferry naar Wellington gestapt. Maar al snel kregen we een teken dat ook het noorden zo z'n charme heeft. Nog maar net onderweg of de kapitein riep al een boodschap om, een groep dolfijnen! En ja hoor, uit het raam zagen we een groep dolfijnen om de boot heen springen. Wat een cadeautje!
In Wellington werden we opgewacht door Josh, een Nieuw Zeelandse jongen die we al eerder hadden leren komen. Met hem en zijn vrienden gingen we die avond naar de cricketwedstijd. Nieuw Zeeland speelde tegen India, dus om goeie Nieuw Zeelandse cultuur te snuiven moesten we hier natuurlijk heen! De regels snappen doen we nog niet 100%, maar het is een erg leuk spelletje om naar te kijken!

Een van de meest bekende hikes van het noordereiland is wel de Tongariro Crossing. En aangezien we erg veel mensen tegenkwamen die deze wandeling langs/over 50 vulkanen aangeraden hadden, konden wij niet achter blijven! Dus werd onze volgende bestemming Ohakune. Een klein schattig dorpje waar wij dus onze dagrugzakken volpakten met eten, drinken en kleren om te beginnen aan deze wandeling. 20km lijkt niet veel, maar met een steiging (en dus ook weer een daling) van zo'n 800m is het best een pittige. Maar wat ontzettend de moeite waard! Je loopt door een buitenaards mooi landschap (waarvan gedeeltes voor sommigen misschien bekend is als Mordor uit Lord of the Rings) van vulkanen en de meest blauwe meren. WAUW! We hebben er 7 uur over gedaan, hebben in het begin een klein beetje afgezien maar bovenal erg genoten!
In Ohakune hebben we lekker de tijd genomen om op adem te komen, en dachten dat 1 dag lekker bij een meer in de buurt van het hostel te doen. De eigenaar van het hostel had een mooie route voor ons uitgestippeld (op een niet heel duidelijk kaartje), niet de kortste maar wel de mooiste. Na zo'n 1,5 uur berg op en berg af gefietst te hebben in de hitte met spierpijn, waren we stiekem een beetje verdwaald. Toen we op een stukje gras met een mueslireep zaten bij te komen kwam er een auto voorbij die we maar even om hulp gingen vragen. Na allebei heel zielig gekeken te hebben en te zeggen dat we niet wisten waar we waren streek deze kiwi over zijn hart en mochten we onze mountainbikes in de achterbak van z'n pickup laden en instappen. Top gegeregeld!! (Kleine sidenote, het meer bleek echt totaaaal niet wat we verwacht hadden, dus zijn we na 5 minuten vrolijk in 10 minuten naar het hostel gefietst...)

Onze trouwe vriend nakedbus (nee caro, andere mensen zijn ook niet naakt in deze bus...) zat vol naar de volgende stop; Rotorua. Dus hebben we maar onze duim opgestoken en hebben een trucker en een rijke zakenman ons naar onze bestemming gebracht. Wat een gemak en wat een leuke manier van reizen! De trucker is zelfs 2 uur omgereden om ons op een goeie liftplek af te zetten, zo aardig!!
Eenmaal in Rotorua konden we maar 1 conclusie trekken; wat een stank!! Er zitten hier erg veel geisers wat gelijk staat aan zwavel, wat dan weer gelijk staat aan stank. Men zegt dat je eraan went. Dat is een leugen. En dat merk je dan ook bij elke windvlaag. Je begrijpt dan ook dat dit niet onze favoriete bestemming is. Het blijft een bijzonder natuurfenomeen, maar niet eentje waar je graag erg lang blijft hangen!
We hebben tijdens onze dagen hier dan ook erg veel binnenactiviteiten gedaan...

Als soort van afsluiting van Nieuw Zeeland hebben we nog een paar dagen heerlijk gechillt bij the Bay of Islands. Hier zijn bijgekomen van de afgelopen weken en hebben we aan ons kleurtje gewerkt. Ook nog gekayakt en gesnorkeld, wederom een klein paradijsje! Al was ons snorkel-avontuur wel weer een bijzondere. We werden door een watertaxi bij een eiland afgezet waar je in 2 lagoons kon snorkelen. Eerst zijn w e nog naar een adembenemend mooi uitzichtpunt gewandeld, waar we een poosje hebben zitten genieten. Toen was het echt tijd om te snorkelen! Komen we aan bij het lagoon, is het hartstikke eb en is het water dus super laag. Aan een gids, die daar rondliep gevraagd, en die vertelde ons dat het pas eind van de middag weer vloerd werd.. Als wij al lang en breed weer op het vaste land zitten. Lekker dan! Daarbij was het niet zo mooi weer een waaide het echt enorm, met als resultaat dat het water behoorlijk koud was. Maar door elkaar een beetje op te stoken lieten we dit niet op onze kop zitten en zijn we toch maar even het water in gegaan. Absoluut geen great barrier reef en dus een beetje teleurstellend. Maar gesnorkeld hebben we!!

De echte afsluiter was Auckland, waar we onze dagen wederom met Karlien hebben doorgebracht. Lekker op stap geweest en onze laatste uurtjes doorgebracht op het strand. En toen, op naar Ozzie Adventures!!
Ja een paradijselijk land, dat is het wel dat Nieuw Zeeland. Toch zijn een aantal dingen voor ons nog steeds een beetje een raadsel..

- De supermarkt-etiquette hebben we na 7 weken nog steeds niet door. Bij de ene supermarkt moet je wel je boodschappen uit je mandje op de band laden, maar bij de ander moet je het erin laten zitten. Verder zijn de kiwi's SUPER netjes, maar hun winkelwagentjes opruimen doen ze liever niet.
- 'They rock barefeet' oftewel je ziet regelmatig een kiwi op blote voeten lopen. In restaurants, supermarkten, anywhere. Waarom kan echter geen enkele kiwi ons uitleggen... Just because?
- Het woordje 'wee' betekend 'klein' en is echt ontzettend misleidend. Vaak als je de weg vraagt zeggen ze 'o thats just a wee walk' wat dus eigenlijk betekend dat je best ver uit de richting zit en nog een aardig wandelingetje voor de boeg hebt.
- In de krant publiceren ze het weer van de dag ervoor. Iets met oud nieuws?
- Als je ergens Chocomelk of een moccachino besteld, krijg je er ALTIJD  marshmellows bij. ALTIJD.
- In de rest van de wereld zit tomatenketchup in een normale fles. Hier zit het ook in een fles, maar dan in de vorm van een tomaat. Enorm random.

Goed, so far Nieuw Zeeland. Jullie zijn natuurlijk ook benieuwd naar onze avonturen in Australie!

Op zaterdag 15 februari namen we afscheid van Karlien en vlogen we naar Sydney. Uitermate relaxed vluchtje, en ook erg kort. We hadden amper afscheid genomen van de Kiwi's en toen landden we alweer in Oz! We moesten wel weer even wennen aan een nieuw land. De backpackers-cultuur is hier weer totaal anders namelijk! Waar men in Nieuw Zeeland vooral op vakantie komt en de natuur wil zien, is de gemiddelde backpacker hier best wel jong en wil graag feesten. In de hostels waar we tot nu toe zijn geweest zit vaak ook een behoorlijk grote Britse groep jongeren die het motto 'work hard, play hard' uitermate serieus nemen en er op los feesten. Wij gaan vrolijk mee in de flow :)

In Sydney hebben we de eerste week vooral ons een beetje georienteerd op wat we nu precies willen doen. We hadden niet echt een plan, wat aan de ene kant heerlijk is maar aan de andere kant voelden we ons een beetje verdwaald. We zijn dan maar stap voor stap begonnen en hebben een bankrekening geopend, verzekering aangevraagd, tax file nummer... Want we wilden namelijk werken! Tijdens het wachten op al deze officiele dingen hebben we Sydney verkend, zijn we een paar nachten naar een andere suburb aan het strand verhuisd en weer terug naar de CBD (Central Business District). Het laatste hostel is Sydney was ook meteen het fijnste en daar maakten we al snel vrienden. Dat kwam goed uit, want op 23 februari was Anna jarig! Dit moest natuurlijk gevierd worden en we besloten er een birthday-weekend van te maken. Drankjes, een Irish Pub, vrienden en nog meer drankjes waren de ingredienten voor een erg leuke avond en een goed begin van een 24e levensjaar!
De week daarna waren we de trotse bezitters van een Australische bankrekening en vervolgden we onze weg naar Melbourne. Deze stad stal meteen ons hart, en we weten ook wel zeker dat we hier nog terug komen! Ook hier zijn we een aantal dagen gebleven, om op zoek te gaan naar een baantje. Uiteindelijk hebben we de keuze gemaakt om niet in Melboure te blijven maar verder te gaan naar Mildura en daar farmwork te gaan doen. Daar zitten we momenteel al bijna 3 weken. Mildura is een behoorlijk kleine stad, met een stuk of 4 hostels. Al deze hostels zijn gevuld met backpackers die komen om te werken. Het stadje zelf is best wel schattig, maar er is echt niets te beleven. Het heeft wel een mooi park en een rivier waar we echt vlakbij zitten, dus op vrije dagen gaan we met z'n allen vissen in de rivier en een beetje chillen. Het farmwork is echt..uhm bijzonder. Het is hard werken voor weinig, en we weten nu wel hoe de Polen zich moeten voelen in Nederland. We worden niet echt eerlijk behandeld qua loon en werk en dat is best wel vervelend. Aan de andere kant zitten we in een superklein hostel met echt enorm leuke mensen! Het is een heerlijk gevoel om ergens 3 weken te blijven en daadwerkelijk iets op te bouwen qua goede vriendschappen. Omdat het zo klein is, voelt het meer als een studentenhuis dan als een hostel. We eten samen, werken samen en hebben lol met z'n allen. Vorig weekend gaven we een soort van 'feestje' waarbij ook mensen uit andere hostels kwamen en we beerpong en andere spelletjes gespeeld hebben. De volgende dag om half 7 opstaan met een kater om te gaan werken, is toch ietsje minder erg als andere mensen zich net zo slecht voelen als jij.
Het werk wat we hier doen is dus echt best wel saai. In het begin plukten we samen druiven. Je krijgt betaald per bak, en dat was ongeveer 70 eurocent per emmer (10 liter). We deden dan ongeveer 70-80 emmers per persoon per dag dus reken maar uit.. Niet zo veel geld voor 8 uur werken! Nu plukt Anna nog druiven maar is Marleen begonnen op de knoflook-boerderij. Het betaald goed, maar dat heeft letterlijk z'n prijs. Of eigenlijk, geur. Ze stinkt echt naar knoflook als ze thuis komt van werken :)
Nu, aan het einde van onze tijd in Mildura, gaan onze wegen even scheiden! Anna vertrekt donderdag naar Sydney om met haar ouders langs de Gold Coast te gaan reizen. Zo als het er nu naar uit ziet blijft Marleen hier nog een week om daarna met Kevin en Tizano (uit Belgie) en Emma (uit Engeland) de Great Ocean Road te gaan rijden. Daarna is ze een paar dagen in Melbourne om wat vrienden te zien en sluit ze aan bij Anna en haar ouders. De 'eindbestemming' is Cairns, waar we waarschijnlijk weer een baantje gaan vinden. We hopen deze keer iets te vinden wat voor wat langere tijd is zodat we even geld kunnen gaan verdienen.

Dat was het weer voor deze keer. we zullen beloven dat we volgende keer niet zo lang zullen wachten met het plaatsen van een nieuw verhaal :)

Liefs,

Anna en Marleen

Ps. Als compensatie voor de lange wachttijd hebben we wat extra foto's geplaatst!