Myanmar, the land of the golden smile

Birma, of eigenlijk Myanamar, the golden land. Alles is golden in Birma! Van de stralende lach van het volk tot de vele pagoda's die het land sieren. Wat een land, wat een fantastisch land. Meteen bij aankomst in Yangon wisten we het al, dat gaat ontzettend tof worden. Toen we de aankomsthal inliepen merkten we dat mensen hier veel lachen, en hoe! De vrouwen schenken je doorgaans een ietwat verlegen maar zeker nieuwsgierige glimlach, waar de mannen wat brutalerlachen, flirterig zelfs. Ook knopen ze maar al te graag een kletspraatje aan, helaas kom je vaak niet verder dan: 'where are you from?', 'Holland', 'aaaaaah van Persie!!', (zou die jongen enig idee hebben hoe beroemd ie daadwerkelijk is?!). Graag wil je doorvragen over wat ze van hun land vinden, hoe ze de afgelopen jaren ervaren hebben en wat ze van de toekomst verwachten. Als je al een wat dieper gesprek voert willen mensen juist van ons weten wat wij van het land vinden. Je proeft onzekerheid over of Birma wel echt mooi en bijzonder genoeg is voor al die toeristen? Wij kunnen bevestigen dat dat absoluut het geval is!

Toch is het bijzonder dat juist hier, een land met zo'n heftige geschiedenis, de mensen zo open en nieuwsgierig zijn. Of moeten we zeggen een heftig heden? Je voelt de druk van de regering namelijk nog best wel. Het volk wil vanalles, ontdekken, leren, proeven, ontmoeten en groeien. De dikke duim van de 'government' onderdrukt ze hierin helaas echter nog steeds behoorlijk. Voor ons voelt het dan ook alsof de government toeristen aan de enkels optilt, omkeert en kijkt hoeveel geld er nog uit de zakken valt. Alles wat government bezit is kost geld, en niet zo'n beetje ook. Tempel bezoeken? Betalen. Inle Lake? Betalen. Bagan? Betalen... Op zich niet verkeerd, als ze het geld ook daadwerkelijk gebruiken waarvoor ze zeggen dat ze het doen, namelijk onderhoud van het landschap. Wij hebben er onze twijfels bij... Zeker gezien in onze Lonely Planet (weliswaar van December 2011) vaak de helft van de prijs staat aangegeven? Schaamteloos wordt er een stempel met $8 over de originele prijs van $5 gezet.  Toch gek dat iets wat niet veranderd in 2 jaar tijd bijna dubbel zo duur kan worden. Helaas heb je vaak niet echt een keus, je wil toch dat specifieke gebied bezoeken.
Maaarr, wij zouden Anna en Marleen niet zijn als wij wat mazen in de wet zouden vinden! Bi Mandalay wilden we graag wat sights buiten de stad bekijken, alleen moest je hier voor de meeste tempels een ticket hebben waarvan het geld, je raadt het al, naar de government gaat. Dus hebben wij onze engels sprekende taxichauffeur een briefje laten schrijven waarop stond dat wij alleen naar de tempels wilden waar je geen ticket voor nodig hebt. Dit hebben we aan onze scooterchauffeur gegeven (je kan in Azie prima met z'n 3en op 1 scooter hoor!). Resultaat? Een mooie rit door een met tempels omgeven landschap en niet aansluiten bij de rijen toeristen bij de grote tempels. Voelt een beetje rebels als je zo wat meer de bevolking steunt in plaats van de regering.

Maar we moeten toegeven dat ondanks de regering dit land een klein beetje ons hart heeft gestolen. Dat kan ook bijna niet anders als je je het volgende indenkt: je bent in Bagan waar je vlak voor zonsondergang een tempel beklimt. Bovenop die tempel, waar niemand anders is, kun je helemaal rond kijken en heb je uitzicht over 3000 andere tempels. Dan ga je zitten, drinkt een biertje en geniet van de ondergaande zon. Tijdens de zonsondergang denk je terug over de afgelopen 2 dagen die je al fietsend langs die 3000 pagoda's hebt doorgebracht, waarvan de ene nog mooier is dan de ander. Zou jij niet verkocht zijn?

Verder hebben we in Inle Lake genoten van de rust, het meer en massage's. Vooral de massage was een bijzondere. Bij een familie thuis in een bamboehutje, lagen we in een traditionele Birmese longyi (een soort rok tot je enkels), werden we ingesmeerd met kokosnootolie en mochten we genieten van de Birmese kneepjes van het vak. Een zeer memorabel middagje!
Bij het meer hebben we ons door een bootje laten afzetten bij wat tempels, door een beetje rond te struinen en niet de bordjes te volgen die de route aangaven kwamen we bij een soort klooster terecht. Hier wordt fanatiek 8 keer per dag 1 uur gemediteerd door ongeveer 40 vrouwen en wat monniken. Wij kwamen we hier rond lunchtijd aan en we werden dan ook met de vertrouwde Birmese lach uitgenodigd om aan te schuiven. Wat we hebben gegeten is nog steeds een groot raadsel, maar het was zo bijzonder! Met handen en voetencommunicatie zijn we toch nog behoorlijk wat te weten gekomen over hoe ze leven en hoe hun dag eruit ziet. We zijn nu ook te vinden op een fiks aantal Birmese smartphones, want foto's maken dat konden ze wel! (En Marleen uitlachen omdat ze met dr linkerhand eet...). Onze van Persie is zelfs tot deze regiones doorgedrongen overigens...! Betalen voor de lunch mocht niet, wel konden we wat geld doneren aan het klooster. Dat ging allemaal officieel met papiertjes en er heeft zelfs een monnik voor ons gebeden. Erg bijzonder om mee te maken!
Om ons verblijf in Inle nóg wat luxer te maken zijn we gaan wijnproeven. Na 2 maanden, vrijwel, geen fatsoenlijk glas wijn te hebben gedronken was het daar wel tijd voor!. We werden getipt over een vineyard, die we dan ook maar al te graag bezocht hebben. We begonnen met een proevertijtje van 4 wijnen, waarna we nog lekker een flesje (of 2?) hebben besteld van de Sauvignon Blanc. Je kunt je voorstellen dat ook dit uitzicht behoorlijk goed te versmaden was, wederom goed leven!

Natuurlijk kan niet alles 100% top zijn, dus willen we de Birmezen 2 kleine verbeteringspuntjes voorstellen. 1 is het nachtleven. Dat is er namelijk niet. Wij zijn beide in jaren niet dagen achtereen zo vroeg naar bed gegaan! Vaak gaat tussen 21.00 en 22.00 overal het licht uit en kun je nergens meer terecht. En dat terwijl de whisky maar €0,30 per fles kost... Daar hadden we wel een nachtje mee door kunnen halen. Het 2e verbeteringspuntje is de dresscode. Waar mannen lekker in shorts kunnen rondslenteren, worden de vrouwen geacht om knieen en schouders te bedekken. Laat het nu behoorlijk (zacht uitgedrukt) warm zijn in Birma.
We hebben dan ook 5 minuten nadat we geland waren in Bangkok meteen onze shorts aangetrokken en zijn 's avonds tot in de late uurtjes op Khao San Road (ontzettend slechte backpackersbuurt) geweest. Heerlijk!!

De afgelopen anderhalve week hebben we op Koh Tao doorgebracht, een eiland in zuid Thailand. En wat was het leven hier wederom fantastisch! We hebben ons duikbrevet gehaald en vinden het duiken zóleuk. Dat leventje kan echt wel verslavend werken, beetje chillen op de boot, wat drinken, eten en een beetje duiken. 's Avonds een biertje drinken met wat mensen, en ondertussen goeie Thaise restaurants om de hoek. We sliepen ook wederom in een 14-persoons kamer dus aan nieuwe mensen geen gebrek! We zouden hier weken (of zelfs maanden) kunnen blijven plakken...
Nu staan we op het punt om Azie te verlaten, met eerst nog Kerst in Bangkok. Dat gaat zeker een bijzondere worden! Azie zou Azie niet zijn als de kerstbomen hier niet volhingen met felgekleurde, knipperende lichtjes. De kerstsfeer komt toch niet helemaal over, maar we gaan zeker te weten veel plezier hebben tijdens onze laatste dagen Azie.
Op 26 december gaat de reis verder naar Nieuw Zeeland. We gaan Azie zekers te weten missen, maar hebben ook zin om weer in een westers land te zijn. Waar 10 minuten ook écht 10 minuten betekent, we ons weer tegen iedereen verstaanbaar kunnen maken, waar men niet steeds aan je hoofd zeurt over taxis/tuktuks/eten/pingpongshows en waar we stiekem weer eens een goeie pizza kunnen eten.

We wensen jullie alvast een hele fijne kerst in die koude winter. We zullen zeker aan jullie denken!

Veel liefs!!