Mekong Adventures in Laos

Hoi allemaal!

Voor we uit de doeken doen hoe onze afgelopen weken er uit gezien hebben, eerst even een sentimentele noot. We vinden het echt enorm leuk om alle reacties op onze verhalen te lezen! Dit motiveert om elke keer de tijd te nemen om een nieuw verhaal te typen in ons superdrukke (ahum) backpacker-bestaan.

Maar goed, tijd om afscheid te nemen van Vietnam en af te reizen naar land nummer 4 van onze reis: Laos!
Vietnam was fantastisch, dus we waren ontzettend benieuwd hoe dit volgende land ons ging bevallen. We hadden bedacht dat we vanuit Danang een bus zouden pakken naar Pakse om van daaruit door te reizen naar the 4000 Islands. Best wel wat reisuurtjes, maar dat hadden we er wel voor over! Zo gezegd zo gedaan, om 05.30 uur aangekomen op het busstation bleek na wat miscommunicatie de bus niet te gaan. Deze was namelijk gecrasht... Oepsie... Maar dat mocht (zelfs op dat tijdstip) de pret niet drukken. We moesten en zouden die dag naar Laos gaan. Dus hebben we een kaartje naar Savannakhet weten te bemachtigen. Dit is een iets noordelijkere plaats, maar zou evenlang moeten duren. Het enige wat we niet helemaal in de smiezen hadden, was dat dit een 'local bus' was. In plaats van een bus vol toeristen die rechtstreeks naar de plaats van bestemming rijdt, wordt er overal gestopt (maar dan ook echt overal) en er wordt optimaal gebruik gemaakt van de ruimte, ook op het dak. Kort samengevat was het 18 uur, een bus die nokkie vol geladen werd met dozen, manden, mensen, kinderen, etenswaren en van alles en nog wat. Met topzwaarte zijn we dan ook over het heerlijk hobbelige wegdek gebounced (en wij dachten dat Belgen een slecht wegdek hadden?). Het is natuurlijk wel een toffe ervaring om te reizen met de locals en te zien hoe zij zulke afstanden afleggen. Helaas wisten zij niet zo heel goed wat ze met ons aanmoesten, 2 blanke meisjes in de bus: help! Het was dus een avontuurlijk tripje, maar uiteindelijk zijn we wel heelhuids in Laos beland!

Tijdens het laatste deel van de reis naar de 4000 islands leerden we een Nederlands meisje kennen, Susan. En wat bleek dat een ontzettend leuke reisgenoot! We hebben met z'n 3en een bungalow gedeeld, met uitzicht over de Mekong, en heerlijk op dat paradijselijke eilandje vertoefd. We hebben fietsen gehuurd en zijn naar prachtige watervallen gefietst, echt ontzettend groot en je valt van de ene verbazing in de andere! Vooral onze kayaktocht van de volgende dag was een fijn avontuur. We zaten samen in een kayak en vonden het nodig om een duik in de Mekong te nemen.... 1 zonnebril, 2 vietnamese hoedjes, 2 peddels en 1 boot zijn we kwijtgeraakt en de lichamelijke schade was een tand door de lip en een bult op het hoofd. Valt best mee toch? Stiekem toch een beetje shaky zijn we dapper terug op onze kayak geklommen. Het natte pak was niet voor niets, want we hebben zoetwaterdolfijnen gespot! We hadden van te voren niet gedacht dat we daar zo van onder de indruk zouden zijn. Maar wat het is het gaaf om die beesten in het wild te zien! Na een flinke work-out, door een half uur stroomopwaarts te kayakken, werden we nogmaals beloond. Dit keer bij thuiskomst in onze bungalow met de meest fantastische zonsondergang. Echt een cadeautje, en zeker onder het genot van een biertje was de dag helemaal compleet. 's Avonds hebben we Don Det 'onveilig' gemaakt met een groep Duitsers. Al lukte dit maar tot een uur of 23.00, aangezien daarna alles dichtgaat...
Helaas moesten we na the 4000 islands alweer afscheid nemen van Suus, maar bij terugkomst in Nederland gaan we die zeker nog zien!

Wederom een reisdag voor de boeg, en wederom een pittige. Maarliefst 24 uur van the 4000 islands naar Vang Vieng. Dit werden er 28 (ach, whats the difference) en omvatte maar liefst 5 verschillende bussen en een tuktuk, "slapen" in een heel knus 1,20m breed bed en de ontmoeting met een erg leuk Nederlands stel; Bas-Jeroen en Mark.
Aangekomen in Vang Vieng hebben we het uitrusten nog maar eventjes uitgesteld tot 's avonds en hebben we op ons gemakje wat gegeten en daarna wat gesocialized in de algemene ruimte van het hostel. (Of ja ruimte... eigenlijk meer een stel kussens in de buitenlucht, met uitzicht op een paar mooie bergen, ook niet vervelend!)
Hier hebben we wederom wat leuke mensen ontmoet, namelijk Anton en Jasmin uit Finland. Met hen zijn we 's avonds nog wat biertjes gaan drinken. De bar bleek een hangout te zijn voor Finnen, want we werden er door omringd. We kunnen nu dus ook vloeken in het Fins.
Vang Vieng staat bekend om het tuben, in een grote rubberen band de rivier afzakken en af en toe stoppen bij een bar om wat te drinken, te dansen, te kletsen, te beer-pongen, te volleyballen etc. etc. Dus dat hebben wij de volgende dag dan ook maar braaf gedaan, samen met Anton, Jasmin en een heel stel andere Finnen, Canadezen, Britten en zelfs Nederlanders. We wilden dit eerst skippen omdat het te toeristisch was, maar op aanraden van Suus toch maar gedaan. En wat was het tof!! Zonnetje op je bol, dobberen op de rivier, lekker muziekje, veel leuke mensen en zo nu en dan een biertje. Fantastisch! Verstandig als we waren zijn we netjes voor het donker terug gegaan (zo goed opgevoed). Gelukkig ging het feest 's avonds nog verder en hebben we een ouderwets goeie avond achter de rug.
Het zal je dan ook niet verbazen dat de volgende dag ons tempo een tikkie lager lag dan normaal... Thank god zijn er in  Vang Vieng barren waar ze ongeveer 24/7 de serie 'Friends' draaien. Perfecte hangover cure!

Na een dag niks doen moesten we natuurlijk de volgende dag extra actief zijn. We gingen fietsen naar een Blue Lagoon, zo'n 7 km buiten het dorpje. Dat hebben we geweten ook. Nog nooit, maar dan ook nog nooit hebben we zo gezweet als die dag. De sauna is er niks bij. De wegen waren steil, rotsachtig, vals plat, zanderig en eigenlijk gewoon niet te beschrijven.
Na de nodige dextro (dankjewel mama van Anna!), water, en schaduwpauzetjes hadden we eindelijk de bestemming bereikt. Tijdens een van de pauzetjes op de trappen (die we na aankomst nog moesten beklimmen, zwaar leven) keken we nog eens op de kaart van Vang Vieng. Wat bleek? We hadden de route naar de waterval gevraagd en niet naar de Blue Lagoon. Die bleek 7 km ten noorden van het dorp te liggen, wij zaten 7 km ten zuiden....
Onze beloning voor ons harde werken bleef dan ook uit. Na de watervallen op de 4000 islands was dit echt een pisstraaltje. Je kunt het bijna geen waterval noemen. Een duik nemen was er dan dus ook niet bij. Gelukkig bleek de weg nog meer vals plat dan we op de heenweg dachten, dus waren we op de terugweg een stuk sneller terug. Zover het enige voordeel van onze fietstocht.
Terug in het dorpje hadden we wel een pedicure verdiend! Hierna was het echt tijd voor afkoeling. Op naar een hangmat aan de Mekong, af en toe even afkoelen in de rivier en stiekem aan ons kleurtje werken in de zon!

De volgende dag naar Luang Prabang waar we al snel met een groep van 9 mensen waren met wie we veel zijn opgetrokken. Anton en Jasmin uit Vang Vieng, 2 Duitsers, 1 Noor, 1 Brit en 1 Australier. We sliepen met z'n allen in een 16-persoonskamer, ook wel weer een leuke nieuwe ervaring! De eerste avond in het dorpje zijn we uitgenodigd door de Amsterdammers Bas-Jeroen en Mark om uit te gaan eten, en wat zijn we in de watten gelegd! Was heerlijk om weer een goed glas wijn te drinken en chique uit te gaan eten. Een heerijke avond met goed gezelschap. Weer eens wat anders dan op straat eten, en we voelden ons wederom backpack-prinsesjes!

De volgende dag zijn we met de groep naar de watervallen geweest, en deze keer echt de moeite waard! Deze waren felblauw, we konden zwemmen, van de watervallen afspringen en aan touwen slingeren. Ook zijn we helemaal naar boven geklommen bij de grootste waterval. Super hoog en super steil en een onverwachte work-out, maar heel leuk om te doen en een prachtig uitzicht als resultaat! De dag hebben we afgesloten met bierspelletjes en stappen. Na een Lao-club bezocht te hebben gingen we 'like the locals' naar de bowlingbaan! Die is namelijk als enige tot 02.30 open en iedereen verzamelt zich daar. Het zal je niks verbazen dat iedereen z'n bowling talenten ineens een stuk groter zijn naarmate het later op de avond wordt...

De volgende dag hebben we met zn allen een zwembad opgezocht en heerlijk gevolleybalt, overgegooid en gedolt in het zwembad. Heel lekker om eventjes wat langer dezelfde mensen om ons heen te hebben. Helaas had na Luang Prabang iedereen weer een andere bestemming, maar sommigen gaan ook naar Noord-Thailand, dus wellicht zien we die nog!

Na Luang Prabang was het alweer tijd om afscheid te nemen van Laos. Dit land heeft niet zo ons hart gestolen als Vietnam deed, maar we hebben het zeker enorm naar ons zin gehad. De natuur is overweldigend mooi, de mensen erg aardig en open (maar wel heul erg traag) en de sfeer is overal heel relaxed. Foodies als we zijn vinden we het eten ook erg belangrijk, en dat is misschien wel waarom Laos wat slechter scoort dan Vietnam. Het eten is meestal redelijk lafjes, niet zo uitgesproken als de Vietnamese of Thaise keuken.

We konden dan ook niet wachten om door te reizen naar Thailand voor een lekker bord Pad Thai met een verse fruitshake! Omdat we de bus wel een beetje beu waren, besloten we om met de slow boat over de Mekong naar Thailand te reizen. Deze boot is een meter of 20 lang en redelijk ondiep. In plaats van stoelen hadden ze de autostoelen uit een minivan gehaald en die op ongeveer 15 rijen achter elkaar gezet. Een heel hilarische, maar uiteraard slim-op-zn-Aziatische oplossing. De boot deed er 2 dagen over waarbij elke dag rond de 9 uur gevaren werd. Het voordeel van een slowboat is dat je continue bent omringd door een prachtige omgeving. Met een lekker briesje rustig aan varen, echt een welkome afwisseling van de bus! Natuurlijk ging ons tochtje niet in 1 keer goed en stopte de motor van de boot er op de tweede dag mee, 10 km voor het einde. Vriendelijk doch dringend werden we verzocht om van boord te gaan met onze bagage en even aan wal te klimmen. Op  straat zouden tuktuks wachten om ons naar het eindpunt te brengen. We kwamen uit in een heel klein dorpje waar we uiteindelijk in de achterbak van een pickup truck zijn beland. Ook op deze slowboat ontmoette we een heel leuk Nederlands stel, Moniek en Raoul, waarmee we heel hard gelachen hebben om onze sores. De slowboat (of nou ja, de pickup truck dus) bracht ons naar Houay Xai, een grensgehucht nog net in Laos. Hier hebben we onder het genot van een kaartspelletje met 4 Britten onze laatste Beerlao's gedronken.

Ongeveer iedereen uit onze slowboat vertrok in de richting van Chiang Mai, maar wij gingen naar Chiang Rai. Dit was volgens ons namelijk écht de snelste manier naar Pai. Je voelt hem vast al aankomen... niet dus. Om in Pai uit te komen moesten we alsnog via Chiang Mai reizen. Om er toch maar het beste van te maken hebben we onze toeristenmentaliteit uit de kast getrokken en hebben we de witte tempel bezocht. Samen met een Duits koppel hebben we een tuktuk gedeeld en kwamen we in de stromende regen aan. Regen?! Natuurlijk mocht dit de pret niet drukken en hebben we braaf geposeerd voor de foto. De gehele tempel hing vol met een soort ornamentjes die geluk brengen. Nee zeggen tegen een dosis geluk doen we natuurlijk niet, dus zijn ook wij vereeuwigd.
's Avonds hebben we een bezoekje gebracht aan de night-market, waar we onze eerst Aziatische kat in de zak hebben gekocht. 2 spijkerbroekjes die toch niet zo goed zaten als we op het eerste gezicht dachten. Dan maar shoppen in Bangkok volgende week!

De volgende dag zijn we dan toch in Pai beland, een hippie dorpje in het noorden van Thailand. En hippie is het hier zeker! Er hangt een sfeertje van 'niks moet en alles mag' en hier hebben we ons dan ook volledig aan over gegeven. De afgelopen 2 dagen hebben we echt gechillt tot de max. Heerlijk aan de rivier gelegen, boekje gelezen, fruitshakes gedronken en even bijkomen van alle reisdagen.
Het hostel waar we nu in slapen is ook nog wel een bijzondere. Het uitzicht waar we mee wakker worden is absoluut fantastisch, maar verder is het een soort hut op palen. De matrasjes zijn bijzonder dun, de douches zijn bijzonder koud (en in de buitenlucht) en de eigenaar en onze roomies zijn bijzonder eigenaardig. Gelukkig is het backpackerswereldje heel klein en ontmoeten we elke keer weer leuke nieuwe mensen of mensen die we al zijn tegen gekomen.

Morgen staat er een eendaagse trekking op het programma, eventjes de beentjes strekken en door de jungle banjeren. Daarna vertrekken we richting Bangkok om op 28 november naar Birma te vliegen. Hier blijven we tot 12 december en zijn we waarschijnlijk niet, of heel slecht, bereikbaar.

Sawaidee Kaa uit Thailand!!