Bye bye Vietnam!

Hier zijn we dan weer, vanuit Vietnam deze keer!

Na het vertrek uit Siem Reap zijn we met de bus naar Phnom Penh gegaan, in Cambodja nog. Wat een hectische stad! 7 van de 10 voertuigen hier is een scooter, denk je even in hoe het er uit ziet bij het stoplicht. Verkeersregels kennen ze hier ook niet. Toeteren, brutaal zijn en 'gewoon maar gaan' brengt je een heel eind hier. Even wennen dus! In Phnom Penh hebben we de Killing Fields en de S21 gevangenis bezocht, uit de tijd van de Rode Khmer. Het is moeilijk te bevatten dat dit nog maar 30 jaar geleden heeft plaatsgevonden, zo kort! Het was erg indrukwekkend en verklaart ook veel wat betreft de arme bevolking hier. We hebben ook allebei het boek 'First they killed my father' gelezen om de geschiedenis wat beter te begrijpen. Een erg heftig boek, deze mensen hebben echt veel meegemaakt.
Na al deze heftige dingen gezien te hebben hebben we heerlijk gegeten, op iets te kleine plastic stoeltjes, tussen alle Cambodjanen, op een plein in de stad. Daar vonden toevallig ook nog een aantal danslesjes plaats dus we hadden live entertainment. En dat allemaal voor 1 euro pp! Na het eten wilde we nog even chillen op de kamer, toen we tot de ontdekking kwamen dat we een huisdier hadden... Een KAKKERLAK! Gillen en paniek natuurlijk. Dood maken mislukte uiteraard. Toen we 10 minuten op het bed gestaan hadden met als 'wapens' de wandelschoenen van Marleen, leek het toch een beter idee om even te vragen of de jongen van de receptie dat beest niet even kon komen doodmaken. Nou nee dus, zijn letterlijke woorden waren: 'Don't worry, it's just a snack'. Nou, voor ons niet bepaald! We waren dan ook blij toen we uit konden checken en onze reis vervolgen naar Vietnam.

Bij aankomst in Ho Chi Minh City, oftewel HCMC, viel het ons allemaal super mee. Na de drukte van Phnom Penh waren we op het ergste voorbereid, maar het leven in HCMC is vrij relaxed. We wilden even bij het War Museum gaan kijken, maar helaas hadden we niet echt naar de openingstijden gekeken. Resultaat: 10 minuten na het begin van de lunchpauze stonden wij aan het hek. Tsja, dan maar van cultuur naar shoppen he! Na onze inkopen gedaan te hebben (zo heel veel kunnen we nu ook weer niet kopen met het oog op die backpack) zijn we in het park gaan zitten om even te chillen en mensen te kijken. Binnen 10 minuten stonden er 2 vriendelijke Vietnamese studenten voor onze neus met de vraag of ze misschien hun Engels mochten oefenen met ons. Ja hoor, tuurlijk! Het was erg gezellig, en na verloop van tijd kwamen er steeds meer studentjes bij. 1,5 uur, 15 studenten en heeeel veel gespreksonderwerpen later vonden wij het wel mooi geweest. Een foto als herinnering mocht natuurlijk niet achterblijven!

's Avonds maakten we kennis met een van onze Easy Riders, Jean. Easy Riders zijn motorrijders die toeristen meenemen achterop hun motor en ze van A naar B brengen. Ondertussen stop je op de mooiste plekjes, zie je hoe de echte Vietnamezen leven en werken en  ga je van het gebaande pad af. We hadden dit in Cambodja al geregeld en hadden er echt heel veel zin in!

De ochtend erna was het dan zo ver, onze 3 dagen en 2 nachten met de Easy Riders begon! Jean en zijn collega Mr. Muy hebben ontzettend goed voor ons gezorgd. Het is moeilijk om te beschrijven hoe cool deze ervaring was. We hebben ons wederom backpack-prinses gevoeld! 3 dagen rondgereden achterop de motor, eten en hotels werden voor ons geregeld en we hebben de mooiste dingen gezien. Jungle, bos, steden, kleine dorpen, bergen, rijstvelden, 8-baanssnelwegen met niemand erop, koffie- en theeplantages. Thee gedronken met een gezin dat nog nooit Westerse mensen van dichtbij gezien had. Kleine bedrijfjes bezocht en gezien hoe men potten, bakstenen, zijde, cashewnoten, koffie, thee, manden, noodels, shiitake's en graniet maakt en verwerkt. We zijn gestopt bij de Cu Chi Tunnels en bij de Elephant Waterfalls, hebben heerlijk Vietnamees gegeten en allerlei Vietnamese woorden geleerd.Uitgenodigd door monniken om bij hen te komen lunchen, en dankzij Jean hier erg veel geleerd over het bijzondere Buddhistische geloof. De lekkerste koffie ooit gedronken (Inspire, eat your heart out), liggend in een hangmat. Maar vooral, ontzettend veel gezien van Vietnam. Achterop een motor zie je zoveel van het land zelf! En hoe dieper we het binnenland ingingen, hoe verbaasder mensen waren om ons, blanken, te zien. Kinderen waren een beetje bang van ons, mensen zwaaiden en waren oprecht verbaasd dat wij westerlingen in hun dorp waren. Een heel bijzonder gevoel, en het zet je even met beide benen op de grond. Het 'gekke' voor ons is nog dat deze mensen allemaal zo tevreden zijn met erg weinig, als je toch de hutjes ziet waar ze in leven! We wisten wel dat Vietnam Communistisch was, maar hadden niet verwacht daar echt veel van te merken. Schrijnend om te horen was het dan ook dat je hier maar 2 kinderen mag krijgen. Bij wat meer nageslacht betaal je erg hoge boetes. Onze 2 reisgenoten hebben beide 2 dochters, en geen zoon. Iets wat moeilijk voor ze is aangezien nu hun familienaam verloren gaat. Niet gemakkelijk. Ook zijn er dorpen waar op elke straathoek luidsprekers hangen waar tussen 05.00 en 6.00 uur en 17.00 en 18.00 uur Communistische boodschappen worden verkondigd. Niet iets waar je als inwoner omheen kunt dus. Ook zie je regelmatig rode spandoeken en vlaggen met communistische teksten erop hangen. In Nederland hebben we allemaal regelmatig wat te klagen politiek gezien, maar dat Democratische landje van ons is heus zo slecht nog niet!

Na deze 3 intensieve dagen met de Easy Riders, hebben we in Dalat afscheid van hen genomen. Weer even wennen om zelf ons eten te moeten bestellen! Deze stad  is omgeven door kassen waarin bloemen worden gekweekt. De Nederlanders hebben hier wat dat betreft duidelijk voet aan de grond gekregen, en we voelden ons een beetje thuis! We hebben dan ook een ontzettend romantisch weekend beleefd! Het huren van een waterfiets in de vorm van een zwaan en de muzikale voorkeur van de lokale bevolking hebben daar zeker aan bijgedragen. Celine Dion, Ronan Keating en One Direction zijn hier echt favoriet! Ook nog een leuk Belgisch stel ontmoet, Nicky en Max, waar we een avondje biertjes mee gedronken hebben en reisverhalen hebben uitgewisseld. Heerlijk!

Maandag gingen we op weg naar Nha Trang, een badplaats. De bergachtige rit in combinatie met de lichte kater van de avond ervoor maakte het een interessante rit, die thank god maar 3 uur duurde. Hier aangekomen bleek Nha Trang over te zijn genomen door de Russen! Letterlijk ALLES was in het Russisch, van menu kaarten en uithangborden tot Vietnamese straatverkopers die je in het Russisch aanspreken. We hebben hier lekker 4 dagen aan het strand doorgebracht en onder het genot van een fruitsapje gelachen om de Russen. Blijft toch een vermakelijk volkje. Verder kun je hier uiteraard ook stappen, dus dan kunnen wij niet achter blijven natuurlijk. Het Aziatische bier is nogal goedkoop (50 cent voor 450 ml), en blijkt dat je ook daar katers van kunt krijgen..? Maar hee, de avond was er weer een om nooit te vergeten.

Toen we de Russen beu waren hebben we een bus naar Hoi An geboekt, wat een erg schattig stadje bleek te zijn. Het doet erg Europees aan, met Japanse invloeden. Is dat logisch? Het trekt duidelijk een ander publiek dan de steden waar we hiervoor waren en de backpackers zijn hier in de minderheid. Ook wel weer eens leuk. We hebben fietsen gehuurd en het stadje rondgecrosst, aan het strand geleden, koffie gedronken, lokale specialiteiten gegeten en natuurlijk even de backpackers bar bezocht. Hoi An staat bekend om zijn kleermakers, en dat was ook wel duidelijk. 90% van de winkels is een kleermaker! Nu zijn ze de Aziaten sowieso nogal van het kopieren van de winkel van de buurman maar goed. Bij elke kleermaker hangen ook allemaal mooie kleren buiten, dus we werden wel een beetje lekker gemaakt met mooie jurkjes. Helaas past het allemaal niet in de backpack dus bleef het bij kijken, kijken en niet kopen.
Vandaag hebben we de bus gepakt naar Danang, waar we hopelijk morgen met de bus naar Laos gaan. Deze 14 uur durende rit wordt waarschijnlijk ook weer een waar avontuur! Toen we namelijk van Nha Trang naar Hoi An gingen, dachten we heel slim een nachtbus te boeken. Helaas waren we even vergeten dat de wegen hier superslecht zijn en dat je dus 12 uur lang ongeveer je bed uit gesmeten wordt door alle kuilen. Plus het feit dat de chauffeurs hier 24/7 op hun toeter hengsten, resultaalt: weinig slapen. En de rijkunsten van die chauffies hier zijn nou ook niet echt uit de kunst. Blij dat we veilig aangekomen zijn dus, en die nachtbussen laten we lekker voor wat het is.

Nu we op het punt staan om naar Laos te gaan, beseffen we wel dat Vietnam een beetje ons hart gestolen heeft. De prachtige natuur, het heerlijke eten(!) en de mensen maken dit echt tot een geweldig land. En ook een beetje een grappig land, als we eerlijk zijn. Zo zijn de Vietnamezen er van overtuigd dat je op een scooter alles kunt vervoeren. Een stuk of 5 gasflessen, 3 kleine kinderen, een complete keukenset aan potten en pannen, een opgerold matras, keukenkastjes, 25 zakjes met goudvissen, hele keukens (waarop ze dus ook koken), you get the picture.. Hier weten ze absoluut onze dispuutsslogan in werkelijkheid te brengen, niets is onmogelijk voor zij die willen. Zolang je maar hard genoeg wil, past het wel op de motor!
Misschien minder grappig, maar wel typerend, het rochelen, boeren, hoesten en spugen en dan het liefst zo hard mogelijk. En doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Onze eetlust verdwijnt dan helaas telkens weer een beetje..

Op naar een nieuw land, op naar nog meer avonturen!